Wiele jest rzeczy które uczą nas pokory, wobec życia, śmierci, wad innych ludzi. Co byście zdefiniowali jako " normalność"? Nie chodzi mi juz stricte o samą orientację, ale jest tak wiele sfer życia, w których ludzie uznają rację większości za normalność. Mam do czynienia z osobami niepelnosprawnymi umysłowo. I najbardziej zdumiewa mnie , takie podstawowe rzeczy - większość z nas kłamie. Mniej lub bardziej, czasem wynika to z sytuacji w których znajdujemy się. Więc kłamstwo można w jakimś tam sensie uznać za normalność. A oni nie kłamią. Nie przeklinają, jakimś ósmym dziewiątym czy dziesiątym zmysłem wyczuwają , że to są niewłaściwe słowa. Jeśli powie, że masz ładną bluzkę, to nie dlatego że tak wypada, ale bo tak naprawdę w sercu uważa. A jak są na codzień postrzegani - jako nienormalni, utarty schemat, bez patrzenia na serce człowieka.

Trudny temat.
Chyba głównie to, co uważamy za normalne wynika z naszego procesu socjalizacji. Postaw Afgańczyka albo Kirgiza w centrum Paryża albo w Nowym Jorku.
Wszyscy w koło starają się na różne sposoby, świadomie i nieświadomie nas do czegoś przekonać. Dla mnie w sferze moralnej normalne jest to, co nie szkodzi innemu, chociaż na dłuższą metę to też jest dyskusyjne. Primum non nocere.
Co do niepełnosprawnych - nie masz wrażenia, że strach przed nimi jest raczej warunkowany ekonomicznie?

a dlaczego akurat ekonomicznie? jedna rzecz jaka w pierwszej chwili mi sie skojarzyła, wiem , że nie o to ci chodziło, ale osoby niepełnosprawne umysłowo nie mają takiej potrzeby dązenia do posiadania rzeczy materialnych. W naszym świecie to jest oczywiste, że dążymy do posiadania domu, samochodu, różnych nowych rzeczy w zależności od zainteresowań, i nie neguję tego, tak długo jak to ma rozsądny charakter, ale w ich normalności posiadanie osób wokół siebie jest podstawową potrzebą. Dla nas niby też, tyle że my często szukamy substytutów materialnych, nie mając czasu dla drugiego człowieka

Według mnie normalność oznacza stan w którym człowiek zna samego siebie.Wie skąd przyszedł i dokąd idzie. Reszta to tylko dodatki.

a dlaczego ludzie uwazają że mają prawo oceniać innych co tamci postrzegają jako normalność?

Bo człowiek ma taka naturę że lubi poznawać świat. Czasem ma tylko mniemanie na jakiś temat, a czasem rzeczywiście dotyka prawdy.

Całkowicie się z tym nie zgadzam, taka definicja pasuje do innego pojęcia, które mam na końcu języka, ale mi umyka.

Normalność dla mnie jest efektem wychowania, pewnym akceptowanym, oczekiwanym, pożądanym zachowaniem w społeczeństwie, pewnym zjawiskiem zachodzącym z prawdopodobieństwem 99,9%.
Dla nas normalna jest kaszanka z krwi świni. Muzułmanin gdyby ją zjadł, poszedłby do piekła(ale nie pójdzie, bo jego religia jest wypaczona, hy, hy ). Dla nas i dla nich własne rozumowanie jest normalne, a rozumowanie tych drugich jest nienormalne.

Nie wiem jak to wyjaśnić, ale założę się, że każdy definicję normalności po prostu czuje.

Bejbi, chodziło mi o ten strach motywowany ekonomicznie w takim rozumieniu:
Niestety na ogół oceniamy ludzi pod kątem ich użyteczności. Homo oeconomicus. Ludzie mają w sobie lęk o byt, o pracę, o pieniądze. Osoby niepełnosprawne często nie są w stanie pracować. Dlatego ludzie się ich boją, bo to osoby, na których utrzymanie trzeba przeznaczyć dochód, a same nigdy go nie zwrócą. Wystarczy przyjrzeć się wzrostowi ilości starszych ludzi przywożonych do szpitali w czasie świątecznym/ferii i w cale nie chodzi tu o ich zdrowie, tylko o pozbycie się na jakiś czas.
Przepraszam za taki zimny ogląd, ale niezmiernie mnie interesuje wpływ gospodarowania na nasz ogląd swojego miejsca w społeczeństwie itd.

fjern - to o czym piszesz nie jest kwestią pojęcia''normalności'' lub ''nienormalności'' ale jest to kwestia kontekstu kulturowego. Słowo normalność kompletnie do tego nie pasuje.
Normalnym jest natomiast to że człowiek z natury tworzy kulturę, na różne sposoby z czego wynikają różne zasady. I to jest właśnie normalne że człowiek w taki sposób siebie postrzega.

pozdrawiam

Normalność to średnia arytmetyczna (lub mediana ) danej cechy u danej grupy ludzi.
Im bliżej średniej, tym matematycznie jesteśmy bardziej normalni.
Ale chyba nie o normalność (przeciętność) tu chodzi ale o ponadprzeciętność .

Średnia a mediana to dwa różne pojęcia i jeżeli obrazować normalność matematycznie, to chyba bliższa normalności jest z tych dwóch pojęć jest mediana, bo reprezentuje większość a nie kompromis.

Dokładnie jest tak jak mówisz. Mediana to level up względem "zwykłej" średniej (bardziej odporna na ekstrema ), stąd w nawiasie dla bardziej wtajemniczonych. Choć w wielu przypadkach średnia arytmetyczna wystarcza, a przynajmniej każdy z grubsza wie o co chodzi .

zroweryzowany, jakoś nigdy nie przyszło mi do głowy zastanawiać się nad tym właśnie w tym aspekcie, najgłupsze jest to, że część naszych podatków idzie na różne dziwaczne rzeczy, z założenia część powinna być na osoby niepełnosprawne. Niestety, uzyskanie jakiegoś dofinansowania graniczy z cudem i jest nieraz walką z wiatrakami. Co do pracy, owszem, część osób nie jest w stanie wykonywać żadnej, ale jest też spora grupa , która mogłaby pracować, niestety mało kto ma odwagę ich zatrudniać.

wracając do reszty definicji normalności, czy to nie jest tak, że muszą istnieć i skrajności, aby odnaleźć ten środek? biorąc choćby pod uwagę same rodzaje charakterów, czy choleryka, czy melancholika. dwie skrajności. Które rzeczy możemy oceniać w aspekcie normalności, a które pozostaną poza tym kategoryzowaniem?