|
Natknąłem się dzisiaj na piękną modlitwę, którą pragnę się z Wami podzielić.
Boże, dziękuję Ci za:
- bałagan, który muszę posprzątać po spotkaniu, bo znaczy to, że mam przyjaciół;
- podatki, które muszę zapłacić, ponieważ to oznacza, że jestem zatrudniony;
- trawnik, który muszę skosić, okna, które trzeba umyć i rynny, które wymagają naprawy, ponieważ znaczy to, że mam dom;
- ubranie, które jest troszeczkę ciasne, ponieważ to oznacza, że mam co jeść;
- cień, który patrzy, kiedy pracuję, ponieważ to oznacza, że jestem na słońcu;
- ciągłe narzekanie na rząd, ponieważ to oznacza, że mamy wolność słowa;
- duży rachunek za ogrzewanie, ponieważ to oznacza, że jest mi ciepło;
- panią, która siedzi za mną w kościele i drażni swoim śpiewem, ponieważ to oznacza, że słyszę;
- stosy rzeczy do prania i prasowania, bo to oznacza, że moi ukochani są blisko;
- budzik, który odzywa się każdego ranka, ponieważ to oznacza, że żyję;
- zmęczenie i obolałe mięśnie pod koniec dnia, bo to oznacza, że byłem aktywny.
Oprócz tej modlitwy spodobała mi się także modlitwa św. Tomasza Morusa, który odmawiał ją codziennie na głos w celi więziennej w oczekiwaniu na ścięcie (ponieważ nie podpisał aktu apostazji i przejścia na anglikanizm):
Panie, daj mi dobre trawienie i także coś do przetrawienia. Daj mi zdrowie ciała i pogodę ducha, bym mógł je zachować.
Panie, daj mi prosty umysł, bym umiał gromadzić skarby ze wszystkiego, co dobre, i abym się nie przerażał na widok zła, ale raczej bym potrafił wszystko dobrze zrozumieć.
Daj mi takiego ducha, który by nie znał znużenia, szemrania, wzdychania, skargi, i nie pozwól, bym się zbytnio zadręczał tą rzeczą tak zawadzającą, która się nazywa moim „ja”.
Panie, daj mi poczucie humoru. Udziel mi łaski rozumienia żartów, abym potrafił odkryć w życiu odrobinę radości i mógł sprawiać radość innym.
_________________
Odi profanum vulgus et arceo.
|
)