Polecam Wam gorąco genialną książkę "Zraniony Pasterz" - autor Daniel Ange.
Dla wielu ludzi ta książka była początkiem nawrócenia, odkrycia Boga, poznania Go. W zasadzie jest to taka malutka i raczej cienka książeczka, ale gwarantuję, że gdy ją raz przeczytacie, na pewno już nigdy o niej nie zapomnicie, do końca życia. Bo ta książka po prostu chwyta za serce, wzrusza, nie da się przejść koło niej obojętnie, nie da się jej przeczytać bez żadnych konsekwencji - oczywiście tych dobrych konsekwencji. Raz przeczytana zmieni Twoje życie bezpowrotnie, zmieni je na lepsze i jeszcze bardziej zbliży Cię do Pana.
A dla jeszcze większej zachęty, przytoczę Wam fragmencik ze wstępu:
Jeśli jesteś niczym dla innych,
Niczym dla siebie samego,
Jeśli Twoje życie to pustka -
błąkanie się wśród upadków i przepaści,
To książka ta jest dla Ciebie.
Mówi ona tylko jedno:
Jest ktoś, kto Cię kocha.
Nawet, jeśli o tym nie wiesz.
Daj się odnaleźć Jedynemu,
Który Cię nigdy nie zostawi samego!
Piękne, czyż nie?
A może ktoś z Was czytał już tę książkę i chciałby się podzielić swoimi refleksjami na jej temat?
Zapraszam do wypowiedzi
, bo dzięki niemu wyruszyłem w podróż sentymentalną. Książkę Daniela Ange „Zraniony Pasterz” czytałem z wypiekami na twarzy prawie dwadzieścia lat temu. Aż trudno mi uwierzyć, że minęło już tyle wiosen i to pogodnych wiosen od czasu, kiedy gorączkowo poszukiwałem odpowiedzi na pytania o sens istnienia, przemijania i śmierci, rozmyślając nad podjętymi „wczoraj” decyzjami i rodzącymi się planami na „jutro”. Kilka dni temu – pod wpływem Twojej rekomendacji i pewnego zdarzenia - wyciągnąłem z biblioteczki nieco zakurzoną książkę Daniela Ange i zacząłem ją czytać po raz drugi. Będąc bogatszy o dwie dekady wzlotów i upadków byłem ciekaw, czy również „dzisiaj” książka wywrze na mnie podobne wrażenie. I rzeczywiście wywarła a szczególnie te miejsca, które w przeszłości zakreśliłem ołówkiem zapisując na marginesach stron własne przemyślenia. To one pozwoliły mi niejako cofnąć się w czasie i przeżyć ponownie tamten niepokój serca. Dwa zdania w tekście książki wyróżniały się szczególnie, bo zostały podkreślone nie ołówkiem, lecz czerwonym pisakiem: „Dla mnie – mówi Chrystus – każdy jest jedyny na świecie, tak jakbym tylko przez niego mógł być kochany. A więc kiedy mnie tego pozbawia … nie mam potrzebnej mi miłości”. Obok tych słów zanotowałem: - A więc Jezus nie szuka zagubionych owiec, lecz … zagubionej owcy. To „ja” jestem dla Niego najważniejszy. Niech każdy człowiek, którego spotkam będzie dla mnie - „hic et nunc” – jedyny na świecie (w liceum uczyłem się łaciny 
)