Jestem dorosłym mężczyzną, ale bardzo stłamszonym przez swoje lęki i niepewności. Nigdy nie czułem się kochany romantycznie. Sam byłem nieszczęśliwie zakochany, to na wiele lat wtrąciło mnie w poczucie traumy i cierpienia. Może wynika to z mojego sposobu bycia? Jestem raczej zdystansowany, trochę sztywny, zawstydzony. Czasami doskwiera mi okropna samotność. Myślę, że może Bóg miał wobec mnie taki plan? Może moje życie w pojedynkę jest pewnym krzyżem? Nie oczekuję atencji, nie marzę o wielkich uniesieniach. Chciałbym tylko mieć tę jedną osobę, która pokocha moją wrażliwość, ciszę, moje lekkie oderwanie od rzeczywistości. Jednostronna miłość wypala, tak bardzo poniża i sprawia, że człowiek czuje się niegodny odwzajemnienia.
Mnie przez te 28 lat chyba nikt nie pokochał. Nikt nie spojrzał na mnie z czułością.
W konfesjonale szukam Jezusa. Modlę się, ale jestem zgorzkniały, czuję się poszkodowany, odtrącony. A dalej to już żal do Bożego planu...

Bóg chce naszego szczęścia. Jego plan na nasze życie zawsze zakłada nasze szczęście. To jak my odczytujemy Jego plan to już inna historia. Często gonimy za Swoimi marzeniami nie zastanawiając się o czym marzy dla nas Pan Bóg.

Polecam konferencję Ks. Sławomira Kostrzewy -"Ewangelia samotnośći" :https://youtu.be/ZGcw3UcIFuY

A że samotność boli, tak to prawda. Mnie boli chyba codziennie, ale jednocześnie codziennie mam bardzo wiele powodów do radości i czuję się szczęśliwa.

Znasz Boży plan na swoje życie?

Rzeczywiście, podchodzę do tego bardzo emocjonalnie i po ludzku.
Ostatnio widziałem się z młodszym chłopakiem, który obdarzyl mnie uściskami, trzymaniem za rękę. Teraz jednak nie chce budować ze mną niczego więcej. Ma takie prawo. Prócz czułości i rozmów nic nas nie połączyło.

Teraz leżę chory na covid (po dwóch szczepieniach) i mam poczucie pustki, znowu utraconej szansy.

Współczuję. Dbaj o siebie teraz bo teraz to najważniejsze.

Myślę, że ten chłopak to nie była żadna stracona szansa, nawet nie była to żadna szansa.
Brakuje Ci bliskości, ale bez niej da sie żyć.
Wiesz, pewien ksiądz powiedział mi, że nie każdy olej jest olejem jadalnym.
Jeżeli brakuje oleju jadalnego to czy zastąpi się go olejem silnikowym? I to i to olej...

Rozumiem Cię doskonale...byłem w podobnych sytuacjach...i chyba - nie będzie to bardzo odkrywcze - podobnie przeżywałem...daj sobie ...czas...bardzo dużo czasu...także na płacz...

Naszym celem tutaj w tym naszym ziemskim życiu jest co Kochani?

A no właśnie Miłość i poszukiwanie jej reszta to Marność! pamiętajmy o tym


Pamiętajmy też o tym że Miłość to nie seksualność tylko o wiele wiele więcej.

Sam mam z tym problem i nieraz sam się oszukuje błądze ect wchodząc w płytkie relacje cielesne,
następnie czuję ogromną pustkę..... Czy to na tym ma to wszystko polegać? No właśnie Nieeee

Najperw pokochajmy Boga, następnie samego a siebie a potem drugie człowieka.

Z Bogiem

Jestem egocentrykiem. Zawsze wydawało mi się, że pokochać można tylko kogoś idealnego, pięknego, inteligentnego. Sam nie wierzyłem, że mogę rozbudzić w kimś coś więcej prócz zwyczajnej sympatii. Nawet teraz, spotkanie z chłopakiem i jego okazanie ciepła wydało mi się podejrzane. Myślałem: jak on mógł pierwszy mnie pocałować? Nazwał to "miłymi chwilami". A ja czuję teraz pustkę, żal i poczucie, że to spotkanie (chociaż pozbawione seksu) było dla mnie bolesne. Myślałem, że połączy nas coś więcej, że spojrzymy na siebie z miłością. Ale może ja zbyt szybko tego oczekiwałem? Brak doświadczenia w relacjach wpływa na moje reakcje? Nie wiem. Na pewno myślę o tym chłopaku, stał mi się bliski, ale mam świadomość, że dla niego te chwile nie były tak ważne, że ja nie wzbudziłem w nim jednak zainteresowania. Powiedział, że on chyba nigdy naprawdę nie kochał. Jest jeszcze młody, ma 23 lata. Może nie trafił na taką osobę.